الکل خالص در دفتر دکتر ستاری ( رئیس بنیاد نخبگان و معاون علمی فن آوری ریاست جمهوری ) !

سلام دوستان

تیتری که دیدید، من رو هم متعجب کرد، وقتی این رو در سایت بنیاد نخبگان دیدم ، لینک

موضوع از این قراره که " یه دانشجوی مهندسی برق دانشگاه شریف، در یک جلسه صمیمانه، در حضور سایرین به رئیس گفته ما (منظور خودش و دوستانش بودن شاید) مثل الکل خالص می مونیم، هوامون رو نداشته باشید می پریم ( می رویم خارج ) " . . . 

این جمله که خیلی هم ساده و قابل فهمه، حجم زیادی از پیامها رو به شنونده و خواننده منتقل می کنه، برخی از این موارد رو در ادامه فهرست کردم :

1- نخبه فی الذاته پرنده است ( یعنی می پرد، به معنای دقیق تر کلمه مهاجرت می کند )

2- هوای نخبه را باید داشت ( یعنی باید اولا کلی هزینه کرد نخبه تربیت کرد، بعد کلی هزینه کرد نخبه را نگهداری کرد، فشار زیادی هم به ایشان نیاوریم که خدای نکرده موجبات آزرده خاطر شدن ایشان را فراهم نسازد )

3- نخبگان عزیز کشورمان، چه در رشته های فنی، پزشکی، هنری و ... ، همه اهل حساب و کتاب هستند ( یعنی همه یه جورایی مهندس اند، حساب می کنند که کجا بهتر پول و امکانات می دهند و آنجا را برای ادامه زندگی پر افتخارشان انتخاب می کنند )

این برداشت ها را شاید 99.99 درصد مخاطبان برداشت کنند، حالا چند برداشت شخصی هم در ادامه آورده ام :

1- به حمد الله کشور به دانش بومی توسعه منابع انسانی پر توقع و نا کارآمد دست یافته است

2- دولت های قبلی و کنونی، نخبگانی را که باید وظیفه خود را خدمت به مردم، برای ادای دین به آنها بداند، تبدیل به قشری طلبکار و رفاه طلب تبدیل کرده که به خاظر کارهایی که شاید بتوانند انجام بدهند و نمی دهند، باید مورد تقدیر دائمی قرار داد !  البته این در مورد تمام نخبگان صادق نیست، اما کم نیستند نخبگانی که مصداق این مفهوم هستند . . . 

3- دولت ها، با تنظیم حمایت های بی هدف و نا کارآمد از نخبگان، به جای تبدیل استعدادهای برتر به نیروی انسانی مولد، خوش فکر و راهبردی، آنها را به نیروی انسانی کم بازده و پر هزینه ای تبدیل کرده که تنها راه استفاده از آنها ، به بردگی کشیدن آنها توسط کشورهای غربی می باشد. کشورهایی که بلد هستند چطور از آب کره بگیرند و بلدند چطور چموش ترین اسب ها را رام خود کنند ! 

4- فرهنگ کشور ما به سمتی می رود که هدف را فراموش کرده ایم و دستیابی به وسیله را هدف قرار داده و وظیفه خود را صرفا یاد گرفتن و نه به کار بستن تعلیمات قرار داده ایم. 

5- در شرایطی که همه کاسب شده اند و معیارهای تصمیم گیری آنها برای انتخاب شرایط زندگی، تلاش کمتر و پول بیشتر شده، تعالی فردی و اجتماعی صرفا شعاری برای سرگرم کردن خودمان و توهین به شعور خود و دیگران شده است !

 برداشت های دیگری نیز قابل طرح بود که بیش از این خاطر عزیزان را مکدر نمی کنم 

خدا به همه ی ما رحم کند . . .