آیا جوانان امروزی به کشور خود عرق دارند ؟

سلام دوستان

یک موضوع بسیار مهم که خیلی وقت است که ذهنم رو درگیر خودش کرده همین مسئله عرق به میهن است. در این نوشته می خواهم کمی در مورد این موضوع و شرایط امروز جامعه از این منظر بحث کنم.

عرق به میهن نوعی وابستگی است. وابستگی یعنی مجموعه وسیعی از یادها، خاطرات، تمایلات و دلبستگی ها که وقتی ایجاد می شود، انسان در رفتارهایش آن وابستگی را مورد توجه قرار می دهد.

عرق به میهن مفهوم متعالی ای است که با عرق به خانواده، قومیت، زادبوم و در نهایت فرهنگ و رسوم توسعه می یابد و در عرق به میهن به حد اعلای خود می رسد.

برای به وجود آمدن عرق در فرد، باید وابستگی های مختلفی به انچه مورد نظر است در طی زمان به وجود آید، ریشه بدواند و در نهایت به جزیی از باورهای فرد تبدیل می شود.

در سبک زندگی سنتی، فرد از کودکی با کار در کنار پدر و مادر و خانواده، به خانواده عرق پیدا می کند. دور هم نشستن و مرور خاطرات بزرگان خانواده، مرور وقایع اخیر و صحبت در مورد موضوعات مورد علاقه باعث افزایش همبستگی بین اعضای خانواده می شده و همین منجر به ایجاد علقه نسبت به خانواده در هر یک از اعضای خانواده می شده است.

همین سازوکارها در فامیل، شهر و کشور نیز قابل تعریف و بازسازی است.

عرق به میهن و قومیت، در پایگاههای اجتماعی جامعه سنتی ایران نظیر مساجد و حسینییه ها، خانه های بزرگ، بازارها و همچنین مکتب خانه ها و حتی مزارع فرصت رشد و نمو داشته است.

اما امروز ...

با گسترش شبکه های ارتباطی و ابزارهایی نظیر شبکه های ماهواره ای ، سایت های مختلف خبری و امروزه شبکه های اجتماعی همراه، الگوهای تعامل بین افراد جامعه تغییر کرده است. افراد بیشترین ظرفیت ادراکی و تفکری خود را در زمان استفاده از شبکه های ماهواره ای و اجتماعی صرف می کنند و شاید وابستگی آنها به فیس بوک، بیش از وابستگی انها به جامعه واقعی اطرافشان است.

این مجازی زدگی در زندگی، منجر به کاهش علقه به واقعیاتی نظیر خانواده ، شهر، قومیت و کشور می شود.

البته از عوامل موثر بر این مجازی زدگی می توان به افزایش سن ازدواج، بیکاری جوانان و همچنین رشد نامتوازن توقعات آنها در مقایسه با توانایی هایشان اشاره نمود. 

لذا این خطر امروزه بسیار جدی است که جوانان امروزی کمتر از نسل های قبل به هویت خود دل بستگی دارند و متاسفانه شاهد ان هستیم که دلبستگی انها به جوامع مجازی ای که در آنها مجازاً حاضر هستند، بیش از دلبستگی انها به خانواده، به عنوان یکی از مهمترنی پایگاههای اجتماعی در جامعه می باشد.

امید است با ایجاد بسترهای تشویقی برای جذب جوانان، بتوان انها را نسبت به واقعیت ها خوش بین تر نمود و انها را در فضای واقعی بیشتر حاضر نمود .