داستان جمعیت

سلام دوستان

امروز در حال خواندن مطلبی در مورد جمعیت بودم که به یک جمله از مقام معظم رهبری برخوردم :

«مسئله جمعیّت یکی از خطراتی است که وقتی انسان درست به عمق آن فکر می‌کند، تن او می‌لرزد.» (در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی سال 92)

این متن من را یاد تحلیلی انداخت که چند وقت پیش با برخی از دوستان مطرح کردم

در اون تحلیل داشتم حساب می کردم که با توجه به نرخ ازدواج و نرخ فرزند اوری، جامعه ی ما به چه سمتی خواهد رفت،

فرض کنید همه ی جوانان ازدواج کنند و دو فرزند بیاورند، بعد از چند سال، مثلا 50 سال، رشد جامعه به صفر می رسد. چون به ازای هر فردی، یک فرزند به وجود آمده و بعد از حدود 70 سال که یک نفر بمیرد، یک جایپزین برای او ایجاد می شود.

حالا فرض کنید جوانان به جای 25 سالگی در 35 سالگی ازدواج کنند، تازه نصف جمعیت هم ازدواج نکنند،

نصف جامعه ازدواج می کنند، شاید نصف آنها حاضر شوند بچه بیاورند، آنها که بچه می آوردند هم به یکی قانع می شوند.

یعنی از هر هشت نفر، 4 نفر ازدواج می کنند و 2 نفر یک بچه می آورند، یعنی 8 نفر که باید 8 فرزند به دنیا می آوردند، در کل 1 بچه به دنیا می آورند، یعنی نسل بعدی، یک هشتم آن چیزی است که باید باشد. در طی دو نسل که حدود 70 سال می شود با وضع فعلی، جمعیت کشور به شکل وحشتناکی کاهش می یابد، و بافت جمعیتی به شدت پیر شده و جامعه ای ناکارآمد را نتیجه خواهد داد.

فکر کنم تازه فهمیده باشید که وقتی آقا می فرمایند اگر عمیق به موضوع فکر شود، تن آدم می لرزد.

البته جامعه ی امروز نشان داده تنش کمی می لرزد و بعد به سرعت اطلاعات دیگر، ذهن او را درگیر خودش می کند و ...

انشاالله حداقل خانواده های مذهبی بیشتر به این موضوع دقت کنند و خطر را برای جامعه ی اسلامی درک کنند و به تناسب خطر اقدام کنند،

یا علی